ജീവിതത്തില്‍ കുറെ സമയം സന്തോഷിക്കാന്‍ കഴിയുന്നു എന്നാല്‍ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തില്‍ ആയിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ഞാന്‍ അറിയാതെ ദുഖങ്ങള്‍ പതുക്കെ കടന്നു വരുന്നു നീലാകാശത്തില്‍ സൂര്യന്‍ പ്രശോഭിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ ഒരരികിലൂടെ മേഘങ്ങള്‍ കടന്നു വരുന്നു കുറച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ ആകാശം പൂര്‍ണമായി മെഘങ്ങളാല്‍ നിറയുന്നു ആകാശത്തില്‍ നിന്നും മേഘങ്ങള്‍ സൂര്യനെ ഓടിച്ചതു പോലെ അതോ മേഘങ്ങളെ പേടിച്ചു സുര്യന്‍ ഓടി ഒളിച്ചതാണൊ? അറിയില്ല സന്തോഷിക്കാന്‍ ജീവിതത്തിലൊന്നുമില്ലാത്ത അവസ്ത നിരാശ മാത്രം ബാക്കി! മേഘങ്ങള്‍ സൂര്യനില്ലാത്ത ആകാശത്തെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു കൊണ്ടു അട്ടഹസിക്കുന്നു ഇനി ഒരിക്കലും ഈ ആകാശത്തു സൂര്യന്‍ ഉണ്ടാവില്ല! അവന്‍ എന്നേക്കുമായി മറഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു നിനക്കു ഇനി ഒരിക്കലും അവണ്റ്റെ പൊന്‍ കിരണങ്ങള്‍ ഏല്‍ക്കാന്‍ കഴിയില്ല നീ അവനെ കാത്തിരിക്കണ്ട !ഞാന്‍ കേട്ടതു ശരിയോ? ഒരാന്തലോടെ പേടിയോടെ ഞാന്‍ ആകാശത്തേക്കു നോക്കി! ശരിയാണു!!മേഘങ്ങള്‍ മാത്രം നിറഞ്ഞ ആകാശം ഇനി എന്തു ചെയ്യും ? ഞാന്‍ തളര്‍ ന്നു പോയി തകര്‍ ന്നു പോയി അപ്പോള്‍ അതാ ഒരു കര സ്പര്‍ശം നീ വരുന്നു ! ഒരു മന്ദ മാരുതനായി നീ കടന്നു വരുന്നു! അതു എന്നെ തലോടുമ്പോള്‍ കണ്ണുകള്‍ സജലമാവുന്നു ഒരു നിമിഷം !അതാ വീണ്ടും സൂര്യന്‍ മേഘങ്ങള്‍ എവിടെ? നിണ്റ്റെ കരുത്തുള്ള കരങ്ങള്‍ അവയെ പിടിച്ചു മാറ്റിയോ അതോ പെയ്തു ഒഴിഞ്ഞോ? അതൊന്നും എനിക്കു അറിയില്ല സുര്യ്ണ്റ്റെ പൊന്‍ കിരണങ്ങളാല്‍ ആകാശം നിറയുകയായി ഞാന്‍ മേഘങ്ങള്‍ക്കായി പരതി. ഒന്നിനെയും കാണുന്നില്ലല്ലൊ എണ്റ്റെ ജീവിതം ഇതാ വീണ്ടും സന്തോഷത്താല്‍ പ്രകാശത്താല്‍ നിറയുകയായി